حقیقت کودکی ات تلخ است
حتی خبر مرگ محبت را شنیدن زجر است
باور گریه های مردانه به تقصیر نامرادیها
چون شوکران تازیانه های زمانه تلخ است
بالین میشوم برای بستر ناامن کودکی ات
دیوار میشوم برای طوفان بی انصاف بی محبتی های دنیایت
شانه های کوچکم برای قرار اندوه اشکهایت مال تو!
برای ماندگار کردن خنده چهره معصومت
با ذره ذره هستیم تابلوی عشق خواهم شد
ولبخند کودکانه ات راسر فصل لوح دلم نقش خواهم زد
دستهایم تقدیم به تو!
وپیچک جوان وتشنه وجودم به تو
تقدیم به تو
تاریخ : یادداشت ثابت - جمعه 92/9/2 | 1:8 عصر | نویسنده : سمیرا | نظرات ()