می گفت یکی شیخ که ماه رمضان است

فرمان خدا،تزکیه ی روح و روان است

کم خوردن و کم خفتن و انصاف نمودن

هنگام قوی بستن افسار زبان است

بسیار بگفت از برکات و حسناتش

فرمود که تکلیف به هر پیر و جوان است

از گوشه ی مجلس، یکی همهمه برخاست

گفتا سخنانت همه چون در گران است


اما سخنی دارم اگر گوش بداری

درخانه ی ما جمله ی ماه ها رمضان است


چون سفره تهی از خورش و نان همه سال است

مشغول دعاییم ، و نه خوابی به شبان است


از بی علفی چونکه به تن نای نداریم

بسیار سخن هست، ولی بسته زبان است


گر نان قلیلی به سر سفره در آید

از بهر یکی لقمه ی نان جامه دران است


گفتا که ایا شیخ ، چه هست ، حکم شریعت؟

تکلیف من و روزه ی یکساله چه سان است؟


چون شیخ فرو ماند ز پاسخ به کسان گفت

ای مردم حق جوی کنون وقت اذان است.......................