قدم زدم با تو تمام شهر را

هزارو یک دفعه همین خیابان را

همین خیابان که تو می وزی در آن

تکان بده ای عشق تن درختان را

چگونه گنجیدی در این دل کوچک

نه کوزه جا گیرد، نه برکه طوفان را

خدا ترا از سیب و وسوسه رویاند

به من خوراند اما خوروشت عصیان را!

چگونه تاب آرم نفس نفس بی تو!؟

چگونه تاب آرم شب زمستان را!؟