مولای من کجایی!؟
سراغت را از کدامین کوچه بگیرم؟
چند جمعه دیگر باید انتظارت را کشید؟
از کدامین افق طلوع خواهی کرد؟
کنار کدام جاده منتظرت بمانم؟
بیا که جمعه ها بی تو لطفی ندارد!
هیچ انتظاری زیباتر از انتظار آمدن تو نیست
ودوباره در تاریکی شب
با دیده پرآب و قلبی شکسته
تنها به انتظارت نشسته ام
وعاجزانه ترا می طلبم
وفریاد میزنم که بیا
وقدم های نازنینت را بر چشم هایم بگذار
وبه آنها روشنایی بخش!
بیا که بیاد تو
همچون ابر بهاری میبارم.
تاریخ : یادداشت ثابت - پنج شنبه 92/9/8 | 1:23 عصر | نویسنده : سمیرا | نظرات ()