پا به پای کودکی هایم بیا
کفش هایت را به پا کن تا به تا
قاه قاه خنده ات را ساز کن
باز هم با خنده ات اعجاز کن
پا بکوب و لج کن و راضی نشو
با کسی جز دوست هم بازی نشو
بچه های کوچه را هم کن خبر
غاقلی را یک شب از یادت ببر
خاله بازی کن به رسم کودکی
با همان چادر نماز پولکی
طعم چایی و قوری گلدارمان
لحظه های ناب و بی تکرارمان
مادری از جنس باران داشتیم
یا پدر اسطوره یدنیای ما
قهرمان باور زیبای ما
فصه های هر شب مادر بزرگ
ماجرای بزبز قندی و گرگ
غصه هرگز فرصت جولان نداشت
خنده های کودکی پایان نداشت
هرکسی رنگ خودش بی شیله بود
ثروت هر بچه قدری تیله بود
ای شریک نان و گردو و پنیر
هم کلاسی باز دستم را بگیر
مثل تو دیگر کسی یک رنگ نیست
آن دل نازت برایم تنگ نیست
رنگ دنیایت هنوز آبیست
آسمان باورت مهتابی است؟؟
هر کجایی شعر باران را بخوان
ساده باش و باز هم کودک بمان
باز باران با ترانه گریه کن
کودکی تو کودکانه گریه کن
ای رفیق روزهای گرم و سرد سادگی هایم
به سویم باز گرد