کوک کن ساعت خویش!
اعتباری به خروس سحری نیست دگر
دیر خوابیده و برخاستنش دشوار است
کوک کن ساعت خویش!
که موذن شب پیش دسته گل داده به آب
ودر آغوش سحر رفته به خواب
کوک کن ساعت خویش!
شاطری نیست در این شهر بزرگ
که سحر بر خیزد
شاطران با مدد آهن و جوش شیرین
دیر بر میخیزند
کوک کن ساعت خویش!
که سحر گاه کسی
بقچه در زیر بغل
راهی حمام نیست
که تو از لخ لخ دمپایی وتک سرفه ی او برخیزی
کوک کن ساعت خویش!
رفتگر مرده و این کوچه دگر
خالی از خش خش جاروی شب رفتگر است
کوک کن ساعت خویش!
ماکیان همه مست خوابند
شهر هم...
خواب اینترنتی عصر اتم می بیند
کوک کن ساعن خویش!
که در این شهر دگر مستی نیست
که تو وقت سحر آنگاه که از میکده برمیگردد
از صدای سخن و زمزمه ی زیر لبش برخیزی
کوک کن ساعت خویش!
اعتباری به خروس سحری نیست دگر
و در این شهر سحر خیزی نیست
وسحر نزدیک است
تاریخ : یادداشت ثابت - چهارشنبه 93/6/27 | 5:39 عصر | نویسنده : سمیرا | نظرات ()